placeholder

Ik studeerde met het Britse Koningshuis

Geplaatst op 1 oktober 2015

Koud afgestudeerd aan één van de beste universiteiten van Groot-Brittanië, wilde Emma Atkin praktijkervaring opdoen. Ze sprong in het diepe: zes maanden lang werkte ze full time als vrijwilliger bij de inloophuizen van De Regenboog Groep. In deze blog doet ze verslag.

Na de afgelopen maanden bekijk ik Amsterdam op een andere manier. Ik heb de onzichtbare mensen ontmoet. Mensen met ongelofelijke verhalen en veel moed. Elke dag opnieuw zoeken zij naar een manier om te overleven. Ik doel op de mensen die niet consumeren, maar overleven in het decor van de stad. De feeststad Amsterdam, het toeristenparadijs. Zij moeten onvoorstelbaar creatief zijn om dat dag in dag uit vol te houden.

Ik zie nu veel meer gebeuren op straat, bijna elke hoek heeft een andere betekenis gekregen. Je herkent ze op het eerste gezicht vaak niet, ze hebben de mazzel dat ze zich kunnen wassen en gratis hun vuile kloffie kunnen inwisselen voor schoon goed in de kledingruil van De Regenboog. Ze hoeven overdag niet onder een brug te hangen, omdat ze op adem kunnen komen in een inloophuis. Daar ontmoeten ze hun vrienden, ze vinden er een thuis.

Ik ben bij De Regenboog Groep terecht gekomen nadat ik googelde op 'verslaving' ´vrijwilligerswerk' en 'Amsterdam'. Als je mijn papieren bekijkt, is deze stap niet de meest logische. Mijn vrienden werken bijna allemaal in de financiële wereld. Ik volgde de middelbare school op een kostschool voor de elite in Engeland, daarna ging ik naar University of St Andrews in Schotland, de Universiteit waar ook de Britse Koninklijke familie studeerde. Ik ben afgestudeerd in kunstgeschiedenis en antropologie. Als antropoloog in de dop vond ik het interessant om in allerlei verschillende kringen te verkeren. Van adellijke studenten en mensen die in een Porsche naar college kwamen, tot de Schotse locals die hard voor hun geld moeten werken.

'Wie is de mens áchter het probleem?'

Mijn oorspronkelijke carrièreplan was om via kunst de twee werelden bij elkaar te brengen. Ieder mens herkent iets in kunst, ongeacht zijn afkomst. Wát een contrast was het nadat ik de eerste week in inloophuis De Kloof boterhammen met pindakaas smeerde en vervolgens bij de kunstbeurs TEFAF in Maastricht de rijken der aarde oesters en champagne zag verorberen! Ik merkte dat ik me dichtbij de rand van de samenleving thuisvoel. Vroeger, vanaf mijn dertiende ongeveer, was ik al geïnteresseerd in mensen met problemen.

Vriendinnetjes gebruikten mij als klankbord. Mijn eigen jeugd was vrij zorgeloos, dus je kunt je afvragen wat ik bij die moeilijkheden zoek. Ik hou er ontzettend van om het goede van de mens naar voren te brengen. Ik heb veel geduld en wil weten wie de mens áchter het probleem is. De persoon is niet zijn verslaving, er is een oorzaak voor de verslaving en daarachter zit een mens. Ik wil weten hoe je die mens vóór de verslaving uit kunt trekken.

'Ik ben zes maanden in het diepe gegooid'

Het enige wat ik van te voren van De Regenboog kende waren de groene fietstassen, die zie je in de hele stad. Ik had net mijn antropologiescriptie over jeugdverslavingszorg in Rusland en San Francisco afgerond. Potentiële werkgevers en de academische wereld wezen me op het nut van vrijwilligerswerk voor je CV, de theorie is nergens zonder de praktijk.

Dat was een heel goed idee! Ik werd zes maanden bij de verschillende inloophuizen enorm in het diepe gegooid. 'Ga maar bij iemand aan tafel zitten en maak een praatje' was de eerste opdracht. Doodeng, want hoezo heeft de ander daar zin in? Inmiddels durf ik met iedereen een gesprek aan te knopen, het maakt niet uit hoe hij eruit ziet. Ik weet nu hoe belangrijk het is om vriendelijk en respectvol te zijn tegen een ander, dat je iemands dag ermee goed kan maken. En de minst populaire mensen blijken vaak het interessantst!

'Mijn vrienden zijn geïnteresseerd in de sensatieverhalen'

Op mijn allereerste dag ontmoette ik Potje. Een superslanke man met een hoed, een aan één kant afgeschoren kapsel en baard en grote klompen aan. Hij beschildert zijn klompen elke keer anders! Hij is uniek. Net als de bezoekster die elke dag met een grijpstok de prullen op het Rembrandtplein opruimt en toevallig ook prachtig kan schilderen. En de man die ik op mijn tweede dag tijdens een spelletje backgammon leerde kennen. Ik was een beetje afhoudend, want hij verspreidde een heftige geur en imponeerde me met zijn wilde haren die alle kanten op stonden. Maar hij hielp me om te winnen!

Als ik mijn vrienden over mijn ervaringen vertel, reageren ze vaak vol ongeloof. 'Goh, wat heftig en zwaar? Kun je dat wel aan?' Bijna nooit willen ze iets weten over de mensen zelf. Ze vinden vooral de sensatie boeiend, zijn in shock als ik een hele dag met een dealer praat. Hij is toch ook een mens met gevoel voor humor? Ik hoop dat ik daar in de toekomst iets aan kan veranderen. Dat ze normaler reageren en wel geïnteresseerd zijn. Ik kan niet van ze verwachten dat ze hetzelfde doen als ik, door erover te vertellen geef ik misschien een duwtje in de goede richting.

'Gebruikersruimten zijn revolutionair'

Ik vind De Regenboog Groep fantastisch, Amsterdam kan zich gelukkig prijzen met zo'n organisatie. En gebruikersruimten zijn revolutionair. Dat er een plek is waar mensen zonder te verloederen en anderen tot last te zijn drugs gebruiken vind ik echt bijzonder. Het is voor verslaafden mét huis trouwens ook veel beter om op een gecontroleerde plek te kunnen gebruiken dan thuis, het is veel veiliger.

Mijn volgende stap is Global Health studeren in Ierland, ik heb begrepen dat de opvang voor daklozen daar minder goed geregeld is. Er bestaat alleen nachtopvang. Overdag moeten mensen alles zelf maar uitzoeken. Laat staan waar ze gebruiken. Amsterdam is absoluut een pionier op het gebied van verslaafdenzorg. Ik ga alle bezoekers ontzettend missen. Ze voelden als een soort familie. En mocht je iemand tegenkomen die denkt dat een inloophuis een donker hol is waar iedereen maar een beetje doelloos hangt, dan mag je namens mij zeggen: 'Het is daar hartstikke leuk. Mensen hebben er plezier en komen 's ochtends rennend naar binnen. De Regenboog creëert een ruimte waar mensen op hun gemak zijn, waar ze zonder oordeel worden gerespecteerd.'

Nieuws

Lees hier wat wij allemaal meemaken en wat ons in beweging brengt.