Voor het eerst mis ik mensen

Benjamin (52) geeft aan dat het hem "zelf ook verbaast: ik werk al weer vier jaar bij de boekbinderij. Het heeft nooit geklikt tussen een baas en mij. Nergens was ik welkom; niemand wilde me in dienst nemen. Je past niet in ons team, zeiden ze dan, terwijl ze nauwelijks geïnteresseerd waren in wie ik ben. Ik denk dat mensen bang voor me zijn. Ik heb zo veel meegemaakt in mijn leven, dat bijna niemand mij nog de les kan lezen."

"Mijn leven hield al op toen het nog moest beginnen. Vanaf mijn achtste gebruik ik marihuana en hasjiesj. Dat was het moment dat ik dacht: ik wil hier niet meer zijn. Ik heb later nog geprobeerd alcoholist te worden om naar de kloten te gaan. Maar dat lukte niet, je wordt er vooral erg ziek van. Ik kom uit een erg gewelddadig gezin. Die ouwe was erg agressief. Mijn moeder ook, maar dan met woorden. Waren het maar klappen geweest. Sindsdien weet ik: alles mag gezegd worden, maar als je de waarheid zegt, keren de mensen zich tegen je, ook je ouders. Sindsdien is er de eenzaamheid.

Ik kan niet praten met mensen als het nergens over gaat. Dan kan je net zo goed met elkaar een liedje zingen of gewoon zwijgen. In de boekbinderij werken allemaal mensen die net als ik beschadigd zijn. Juist omdat mensen zo veel deuken hebben opgelopen, worden ze socialer. Onbaatzuchtiger. Het gaat minder over ik en jij. Het is ook voor het eerst dat ik mensen mis als ik ze een tijdje niet zie. Nog nooit heb ik dat zo gevoeld. En dat is heel waardevol als je je eenzaam voelt.

"Toen de boekbinderij op mijn pad kwam, dacht ik: hoe kan dit? Alles kwam bij elkaar. Als kind kon je me altijd in de tweedehandsboekwinkels vinden. Later heb ik de grafische school gedaan en het boekbinden geleerd. Ik was dus hartstikke blij dat ik wat kon gaan doen met wat ik ooit geleerd had. Ik herstel nu voor klanten oude boeken of ik bind speciale uitgaves in. Maar het liefste maak ik boeken vol lege vellen, waar mensen zelf in kunnen schrijven wat ze bezighoudt.

Een van de dingen die de maatschappij me geleerd heeft, is om er zelf wat van te maken. Vaak koop ik mijn eigen boeken op tegen 20 procent korting en die geef ik dan weg. Daar maak ik mensen blij mee. Ik werk ook alleen aan de boeken met goede gedachten. Misschien ben ik dan wel geen makkelijk mens, maar een gemakkelijker mens zul je niet snel treffen.’’

In 2019 waren er bij onze boekbinderij 10 mensen aan het werk, die bij elkaar 11 opdrachten kregen van kunstenaars, 86 boeken repareerden of hebben ingebonden en wel 155 prachtige doosjes hebben gemaakt.