Anirudh Menon (30) heeft een carrière in de IT en is als vrijwilliger gematcht met de Syrische Amer (28). Hij probeert, hier in Amsterdam, zijn eerste stappen naar zijn droombaan in de IT te zetten.
Wat help je oplossen?
“Ik heb altijd in de IT gewerkt. Toen ik klein was bouwde ik al mijn eerste computers en experimenteerde daarmee. En ja, soms vlogen ze in brand... Amer heeft geen achtergrond in computers en die ben ik hem nu een beetje aan het bijbrengen. Ik leer hem problemen opsporen en oplossen, want dat is waar IT voor het allergrootste gedeelte om draait. Ongeacht in welke taal je programmeert of welk systeem je moet beheren. Ik ben dus eigenlijk zijn pre-school leraar en probeer hem zo voor te bereiden op de opleiding die hij gaat kiezen.”
Hoe kwam dit tot stand?
“Ik ben bevriend met Lenneke van Amsterdam Hometown. Zij vertelde me dat ze een deelnemer had die graag meer wilde leren over het IT-vakgebied. Toen dacht ik: ik kan helpen. Ik heb in Mumbai, waar ik vandaan kom, bij een bank de IT gedaan maar ik verveelde me daar kapot. Toen ben ik naar Londen getrokken en heb daar een aantal banen gehad. Toen de Brexit in de lucht hing dacht ik: Amsterdam, why not? Zo ben ik hier terecht gekomen. Ik heb nu in mijn vakgebied mijn specialisatie gevonden en vind het hier fijn. Ja, ik blijf hier wel wonen, maar een huis in Amsterdam kan ik niet betalen.”
AMSTERDAM HOMETOWN
|
Hoe ziet jullie omgang er uit?
“Onze omgang is goed. Amer vertelt heel graag en ik luister naar wat hij te vertellen heeft. Ik denk dat de persoonlijke connectie nog wel sterker kan worden in de toekomst. Hij is nu heel gefocust op de doelen die hij zichzelf gesteld heeft en is zich nu aan het voorbereiden op een heel belangrijk examen. Logisch dus dat er nu niet zoveel ruimte is voor iets anders. Maar het lijkt me geweldig hem over een tijdje eens mee Amsterdam in te nemen.”
Wat haal jij uit deze relatie?
“Ik hou er gewoon van om mensen te helpen. Dat zit in mijn karakter en is er altijd geweest. Ik heb me altijd bekommerd om wat er om me heen gebeurde. In India heb ik jarenlang les gegeven aan dakloze kinderen tussen de acht en tien jaar. Dat deden we in een schooltje dat in de weekends leeg stond. Ik heb altijd wel terug willen geven wat ik krijg. Ik verwacht ook niets terug, ik vind het gewoon fijn om te doen.”
De naam Amer is gefingeerd op verzoek.