Johan Goossens is cabaretier en schrijver. Vorig jaar deed hij tijdens de eerste coronagolf vrijwilligerswerk voor De Regenboog Groep. “De dokter zei dat ik ten minste twee weken binnen moest blijven. Ik had koorts. Nog in het begin van de pandemie. Dat moest corona zijn."
"Ondertussen liep half Amsterdam aan mijn raam voorbij met volle boodschappentassen. Ik dacht: houden jullie nog wel wat voor mij over? Toen ik beter was, wilde ik iets nuttigs gaan doen. Maar ja, optreden was er even niet meer bij natuurlijk. Ik had wel eens een paar blauwe maandagen bij het inloophuis Blaka Watra gewerkt, dus polste ik of ze nog mensen zochten.
Ik kon terecht in West. Daar was een grote sporthal met honderd veldbedden voor mensen die normaal op straat leven maar door corona binnen moesten blijven. Het was mijn taak om iedereen ‘s morgens wakker te maken. Er zat een notoire langslaper bij, weet ik nog. Daarna ging ik koffie schenken, standaard met minimaal vijf suikerklontjes. Ik hielp bij de douches en lette erop dat alles een beetje ordelijk verliep. Niks aan de hand. Ik had het ook al bij Blaka Watra gezien.
De tragiek van de verhalen heeft me in het begin echt overdonderd
Die jongens komen vaak heel verweerd binnen, maar je hoeft maar in hun ogen te kijken om te zien hoe lief ze zijn. Maar ook hoe slim en hoeveel leed ze achter hun kiezen hebben. De tragiek van de verhalen heeft me in het begin echt overdonderd. Ook vond ik het schokkend dat er mannen binnenkwamen die gewoon een baan bleken te hebben. Stukadoors of jongens met tassen van Uber Eats. Ik realiseerde me toen des te meer dat iedereen dakloos kan worden. Je maakt een paar misstappen en je ligt ook op een veldbedje.
Maar wat ik uiteindelijk heel mooi vond is het contact. Stond ik als vrijwilliger in die sporthal een beetje te hangen met mensen die je normaal alleen vluchtig ziet bij Albert Heijn, als ze de daklozenkrant verkopen. Dat is het mooie van vrijwilligerswerk, je leert een wereld die je alleen van buiten kent van binnen kennen.”
Interview: Nicolline van der Spek. Foto: Anne van Zantwijk.