Diep verscholen in de capuchon van haar hoodie kwam Claudia (50) wekelijks bij de Voedselbank. Ze schaamde zich kapot. Wat deed ze hier? De Op Eigen Kracht -training kantelde haar leven. Ze noemt zichzelf nu Claudia 2.0. Een vrouw die weer lichtpuntjes ziet wanneer ze zichzelf in de spiegel aankijkt. En dat is wel eens anders geweest...
De alleenstaande moeder woont in Amsterdam Noord. Ze heeft altijd haar eigen bedrijf gehad als medisch pedicure. Tot het mis ging. Ze belandde in een diepe put met een bodem vol sores: schulden, verdriet om het verlies van haar vader en zorgen om haar dochter aan de drugs.
Tranen, wanhoop. Totale paniek. Was dit de Claudia die een eigen bedrijf runde? De Claudia die thuis altijd had gehoord dat mensen in de bijstand het er zelf wel naar gemaakt zouden hebben? Nu stond ze zelf in de rij voor de Voedselbank, zo onzichtbaar mogelijk. “Ik wilde gewoon niemand tegenkomen, want ik schaamde me kapot. Maar bij de Voedselbank kwam ik een vrouw tegen die mijn leven heeft gered: Els. Ik schiet nog vol als ik erover praat. Els drong zich niet op. Ze knikte soms. Lachte. Weken later tikte ze me op mijn schouder en duwde ze me een flyer in de hand. Misschien was het iets voor mij. Ze gaf trainingen. Pas een half jaar later ben ik eens gaan kijken. De training werd gegeven in Huis van de Wijk De Meeuw. De eerste persoon die ik daar tegenkwam was Els zelf. Dat voelde meteen goed. Als daar iemand anders had gestaan, had ik misschien wel rechtsomkeert gemaakt.”
Luisteren met je hart
Laten we het niet mooier maken dan het is. De cursus bleek niets voor Claudia te zijn. “Ik zat de eerste keer alleen maar te huilen. De tweede keer kon ik mijn aandacht er niet bij houden. Pas de derde keer - zoveel kansen krijg je dus, alleen dat al is geweldig - was ik er klaar voor en viel het kwartje. Ik leerde met mijn hart te kijken naar mezelf. Pas als je erin gelooft dat je het verdient om er te mogen zijn, kun je naar je financiële problemen kijken. Het is namelijk zo’n pijnlijk proces om je administratie op orde te brengen, het confronteert je met je eigen aandeel. Daar moet je eerst ruimte voor hebben in je hoofd. In de training word je zodanig gekneed dat je die confrontatie aan kan. En dat heeft alles met liefde voor jezelf te maken. Ik heb geleerd om af te dalen van mijn hoofd naar mijn hart. Daar kreeg ik bij De Regenboog Groep de tijd voor. Ik heb drie kansen gekregen, kom daar maar eens om. Het is net als met een rouwproces, ieder heeft zijn eigen proces, je kunt er geen tijdslimiet aan hangen.”
Ik leerde met mijn hart te kijken naar mezelf
Veerkrachtig
Stapje voor stapje krabbelde Claudia op. Op een goed moment durfde ze haar ‘brievenbusallergie’ aan te pakken. “Ik was doodsbang geworden voor mijn eigen post. Een maatje van De Regenboog Groep kwam elke week langs. Samen openden we de brieven.” Sinds anderhalf jaar doet ze het zelf. Ze heeft haar angst overwonnen. Kom maar op met die brieven! Het gaat inmiddels zelfs zo goed met Claudia, dat ze is betrokken bij de Op Eigen Krachttrainingen als ervaringsdeskundige. Ze weet hoe het voelt om financieel helemaal aan de grond te zitten. En ze is niet de enige.
“In Noord heb je veel armoede die van generatie op generatie wordt overgedragen. Tegelijk wonen in Noord veerkrachtige mensen. Ik ken er genoeg die een heel hoog iq hebben. Ze zijn alleen nooit aangemoedigd van huis uit. Door maatschappelijk bewogen mensen komen ze wél verder. Daar ligt mijn taak als ervaringsdeskundige, een heel mooie, schone taak.”
Interview: Nicolline van der Spek