Rikko Voorberg (Kampen, 1980) is een Nederlands theoloog die vooral actief is buiten de kerkmuren. Hij is een van de oprichters van Burennetwerk Amsterdam en was betrokken bij de Vluchtkerk, een leegstaande kerk in Amsterdam waar uitgeprocedeerde illegalen (uitgeprocedeerde asielzoekers en/ of illegalen/ ongedocumenteerden) welkom waren. Ook heeft hij jarenlang als vrijwilliger bij het Stoelenproject gewerkt [nachtopvang daklozen, red.].
“Als ik na een nacht werken om zeven uur ’s ochtends naar huis fietste, zag ik in de huizen die ik passeerde de lichten aangaan. Mensen liepen nog wat slaapdronken naar hun espressomachine, om rustig aan hun dag te beginnen. Dat leven was zo anders dan de wereld van de mensen met wie ik de nacht had doorgebracht. Dat contrast vond ik heel confronterend. Tegelijk zag ik juist ook in de wereld van de daklozen heel veel deugden – vriendschappen, het delen van shag met elkaar. De deugdethiek bestaat in alle werelden, want overal stellen mensen zichzelf de vraag: wat voor mens wil ik zijn?”
Overal stellen mensen zichzelf de vraag: wat voor mens wil ik zijn?
“In de piramide van Maslow staat in de ordening van behoeftes zelfverwezenlijking bovenaan. Maar Maslow schijnt, vlak voor zijn dood, gezegd te hebben dat zijn piramide nog niet af was. Uiteindelijk is de allergrootste behoefte van de mens dat hij zich overgeeft aan een verhaal dat groter is dan hijzelf. Dat bedoel ik niet per se religieus, mogelijk meer moreel. Ik hoop bijvoorbeeld dat er ooit een stad komt waarin mensen werkelijk naar elkaar omzien. Dan kun je een aantal dingen doen, namelijk mopperen op mensen die dat niet doen, een strategie bedenken of gewoon starten.
Verlies jezelf niet in het overeind houden van jezelf, in het zoeken van veiligheid en geluk, want onder alles wat vertrouwd en prettig voelt, klinkt een stem die zegt: er ligt een taak voor je. Ga op pad. Zo zijn ook alle grote monotheïstische religies begonnen, met het horen van een stem. Een stem speciaal voor jou. De vraag is: wil je op pad gaan om te ontdekken wat nog voor je in het verschiet ligt? Of blijf je vasthouden aan alles wat veilig en vertrouwd voelt?
Frustratie speelt een grote rol bij opnieuw beginnen, want er komt een moment dat je tegen jezelf zegt: ‘Dit wil ik niet.’ Beschouw je eigen frustratie niet als iets wat je remt, maar waardeer het als een kracht vooruit. Je bent niet voor niets gefrustreerd. Kom op, maak er iets moois van.”