Anupama steunt mensen zonder onderdak

Anupama ondersteunt economisch daklozen: “Mijn leven gaat goed en dus wil ik graag dingen terugdoen.”

´Dat je het kán!’, zegt mijn omgeving vaak. Ze bewonderen het dat ik mij inzet voor de kwetsbaardere mensen.. Maar het geeft me balans en voldoening. Mijn leven gaat goed en dus wil ik graag dingen terugdoen. Het voelt goed om mijn eigen normen en waarden uit te kunnen dragen. Tien jaar geleden begon ik als vrijwilliger in het ziekenhuis. Daar pakte ik de zorg op waar de verpleging ophield. Eerst op de kinderafdeling, toen op de trauma-afdeling en daarna bij de eerste hulp. Ik heb er heel veel mooie momenten meegemaakt en steun kunnen bieden bij het verlies van een naaste. Vervolgens ben ik fulltime gaan werken en hield het vrijwilligerswerk even op. Na een burn-out ben ik vorig jaar weer aan de slag gegaan bij het Leger des Heils en De Regenboog Groep.

Een luisterend oor en motiverende stem

Ik ondersteun vier economisch daklozen en die zie ik elke week. Het is voor deze mensen vaak moeilijk om de moed erin te houden. Meestal heb je te maken met financiële problemen en soms ook schulden, als daar nog eens dakloosheid bij komt, kunnen mensen snel afglijden. Vaak ben ik een luisterend oor, omdat mensen het niet meer zien zitten. En dit mag ook. Maar er moeten wel dingen gebeuren, dus motiveer ik ze ook. Je mag verdrietig zijn, je mag balen, maar op een gegeven moment moet er actie komen. Soms moet ik wel realistisch blijven en me iets harder opstellen. Dat is niet altijd leuk om te doen, zo zijn er momenten dat ik niet kan meepraten maar voor een oplossing moet zorgen.

Verkeerd begrepen

Soms spreken mensen de taal niet goed of begrijpen ze iets niet, waardoor het misgaat. Zo had een vrouw een abonnement bij een opslag voor haar inboedel. Braaf betaalde ze elke maand de huur contant. Maar wat was het geval? Het abonnement was vierwekelijks. De achterstand die ze opliep, kwam doordat ze naar haar idee alles goed deed én de brieven erover niet goed begreep. Dan komen er ineens allemaal kosten bij en loopt het snel uit de hand. Ik kan dan bellen en de situatie uitleggen, zodat er een betalingsregeling kan komen. Voor zo iemand voelt zo’n situatie ontzettend onterecht: zit je al in de penarie, doe je iets wel goed, denk je, krijg je alsnog van alles op je dak!

Het is dan oké om verdrietig en boos te zijn door alle frustraties. Dat geldt andersom voor mij ook; in het leven en bij het soms zware vrijwilligerswerk dat ik in het ziekenhuis en bij het Leger des Heils deed. Ik mag ook best even van slag zijn en met een knoop in mijn buik naar huis gaan. Laat het toe, morgen weer een nieuwe dag en fris weer op! Dat moet je jezelf ook gunnen!

Tekst: Sander Kersten en Jola Gosen | Beeld: Tessa Posthuma de Boer

Doe als Anupama, word ook vrijwilliger: Aanmelden