Pascale wandelt met een eenzame stadgenoot
Terwijl ze het hele land door wandelen, bespreken Pascale (56) en haar maatje (73) wat ze bezighoudt
“Ik werk voor een hulpverlenende instantie in Amsterdam. Toen we, door corona, moesten gaan thuiswerken, begon het wel een beetje te kriebelen. Mijn wereldje werd heel snel kleiner. Ik merkte dat ik zingeving miste. Via een collega werd ik op vrijwilligerswerk gewezen, dat leek me wel wat. Voor mezelf om zinvol bezig te zijn, maar ook om te helpen: het was voor veel mensen een moeilijke periode en eenzaamheid ligt dan op de loer. Op internet kwam ik al snel bij De Regenboog Groep terecht.
1-op-1-maatje
Uit het hele aanbod voor vrijwilligers van de Regenboog, vond ik maatje worden van een eenzame stadgenoot het beste bij me passen. Zelf heb ik ooit een depressie gehad en ik vind het fijn dat ik, met die ervaring en kennis, iemand anders kan helpen. Ik heb me toen aangemeld en ben direct een cursus gaan volgen bij de Vrijwilligersacademie. Via deze weg kon ik, voordat ik aan iemand werd gekoppeld, ontdekken of het iets voor mij was. Dit werd daar gelijk duidelijk! Verder vond ik het leuk dat er zó veel jonge mensen waren.
In de hulpverlenersmodus
Door die training werd ik dus nog enthousiaster, waarop ik naar de coördinator mailde dat ik wel klaar was voor een koppeling: liever vandaag nog, dan morgen! Vervolgens werd ik aan een man van 73 voorgesteld. Ik wist nog niet echt wat ik moest verwachten, dus ging ik automatisch in de hulpverlenersrol, denkende dat ik iemand onder mijn helende vleugels moest nemen. Maar wat bleek? Hij had zijn leven heel behoorlijk op orde. Hij is alleen iemand die niet makkelijk contact maakt. Hij heeft geen vrouw en geen kinderen en is eigenlijk een beetje een eigenheimer die de dingen op zijn manier doet. Daardoor, én door de coronaperiode, was hij behoorlijk eenzaam geworden.
Zingeving
We houden allebei van héle lange wandelingen, dus dat doen we dan ook. Praten we de hele tijd? Nee, eigenlijk niet zoveel. Het gaat een beetje over wat ons bezighoudt. Voor mij biedt het zingeving: ik maak iemand blij met een gesprek en het is ook gewoon lekker om even de stad uit te zijn. Ik laat me daarbij door hem verrassen, aangezien hij het heel leuk vindt om lange wandelroutes uit te zetten. Verdwalen doen we niet, want ze zitten in zijn hoofd. Ik mag ook wel routes aandragen hoor, maar hij weet er zo ontzettend veel.
Echt contact
Ik voel me op mijn gemak bij hem en ons contact gaat heel natuurlijk. Dit komt ook door mijn cursus bij de Vrijwilligersacademie: daar heb ik meteen geleerd om nooit valse beloftes te maken. Ik ben iemand die soms te snel, te veel compassie kan voelen, dan is die les extra waardevol!”
Tekst: Sander Kersten en Jola Gosen | Beeld: Tessa Posthuma de Boer
Doe als Pascale. Word maatje.