Daar is hij dan, de Dwaalgast! Een unieke aanwinst in het aanbod van De Regenboog Groep.
Want deze camper is een mobiel inloophuis, mét hulpverlening en zelfs gebruikersruimte. Deze prachtig opgeknapte en aangepaste bus is vijftig jaar oud en daarmee net zo oud als De Regenboog zelf. Hij wordt ingezet in het Oosterpark om een groep verslaafde mensen, die al een tijdje overlast veroorzaakt, weer in beweging te krijgen. In dit mobiele inloophuis kunnen mensen zich opwarmen en opfrissen. Zij die dat nodig hebben, kunnen gebruiken wat ze moeten gebruiken.
Allemaal zaken die nu nog in het park gebeuren, met alle overlast van dien. En daar komt vanaf nu verandering in. Deze bus heef dus een duidelijk doel en brengt De Regenboog Groep, in haar jubileumjaar terug naar haar roots, want 50 jaar geleden begonnen we ook in een park. Maar dan het Vondelpark, op de fiets.
Hoe een bruiloft een mobiel inloophuis vangt
Janneke van Loo, onze manager Inloophuizen, Vluchtelingenopvang & Hulpverlening vertelt: "De camper wordt omgebouwd door Borris, van Zorgeloos Ambulant. Samen zitten wij in het verbond Begeleid Thuis. Ik kwam hem toevallig tegen op de bruiloft van een collega en we raakten aan de praat. Borris is een enorm gepassioneerde camperverbouwer en werkt met mensen die thuis zitten en met liefde en vertrouwen weer –rustig- aan het werk willen. En begon het te rollen."
Symbolisch voor de Regenboog
Janneke vervolgt: "Deze camper is eigenlijk wel symbolisch voor hoe DRG werkt: hij werd aangeschaft voor ons jubileumjaar en het eerste idee voor de inzet van de bus werd al snel geboren. We zouden hem inzetten voor de economisch daklozen, zodat ook zij eens een weekendje weg konden van hun sores. En al lost het niks op, het kan wel wat verlichten. Maar toen kwam de Gemeente Amsterdam met de vraag of wij een oplossing wisten voor de problematiek met dakloze en verslaafde mensen in het Oosterpark.
Toen hebben we besloten de camper om te bouwen tot mobiel inloophuis, met warmte, wasbak, hulpverlening, gebruikersruimte en spuit omruil. Zo houden we deze overlast gevende groep in ieder geval zo veel mogelijk op één plek. en niet alleen dat. Op deze manier kunnen we deze mensen ook voorzien van de meest elementaire behoeften en kunnen we de eerste stap vooruit zetten: met onze hulpverleningsprofessionals".
De verbouwing
Eenmaal in de enorme loods in Hilversum is Borris is bezig met de elektra: "Moet je deze lithiumaccu's eens voelen. Zo licht!" Blijkbaar waren lithiumbatterijen vroeger veel zwaarder dan de zeventien kilo die de accu's nu wegen.
Maar Borris is niet alleen de man die een kei is in campers ombouwen. Vanuit Zorgeloos Ambulant is hij ook de man die mensen weer zelfvertrouwen biedt door een ze rustig aan het werk te laten gaan: "We werken met mensen die op zoek zijn naar een plek om met rust liefde en aandacht hun kracht weer te vinden. Mensen zoals Wessel. Een ongelooflijk goede timmerman, die door pech langs de zijlijn is komen te staan. en hoe langer zo iemand langs die zijlijn staat, hoe enger de buitenwereld wordt en hoe moeilijker het terugkeren naar die wereld. Hier krijgen hij en anderen een veilige plek om het te proberen."
De indeling van de bus
Maar dan, dé bus. Borris leidt ons binnen rond. "Er komen lithium batterijen in en een sterke afzuiging voor de gebruikersruimte. Ze kunnen zich in ieder geval opfrissen, een omkleedruimte zit er ook in. Helaas hebben we niet de ruimte om zoveel water mee te nemen zodat er ook gedoucht kan worden."
Hij vervolgt: "Zoals je ziet zijn er zitplaatsen met tafeltjes. En er komt een luifel aan de buitenkant." Hij vervolgt: "Ik heb Steven aan kunnen nemen, hij is een ontzettend goede timmerman en technische man". Het is duidelijk dat Borris door wil met zijn lithiumbatterijen en dirigeert ons met zachte dwang naar Steven die naast de bus aan een enorme werkbank staat te zagen.
Steven vertelt: "Dit is écht een uitdaging, echt een nieuwe tak van sport. Het is dan geen botenbouw maar ook hier is niets waterpas. Ik moet alles anders inschatten, heel cool om te doen. Hier moet overal techniek doorheen. Kachels, watertank, overal lopen leidingen. Echt een uitdaging. Dat is ook echt de lol ervan. Ik denk dat het lastigste de gebruikersruimte wordt. Alles moet natuurlijk luchtdicht, want als hulpverlener, stel ik me zo voor, adem je die luchten liever niet in."
Ik ben blij dat ik hier aan kan werken, ik kon ook eerder stoppen bij m'n vorige baan, want dit is zo vet. Ik maakte voorheen dure meubels voor dure mensen. Ook leuk, maar een beetje hol. Het voegde niet echt iets toe in de wereld."
Op naar de bestickeraar!
Hier brengt Borris de bus naar de bestickeraar: "De hoop is dat we de bus op termijn ook elektrisch kunnen maken, want De Regenboog wil op termijn klimaat neutraal zijn". Nu is dat nog even toekomstmuziek want ze moet aan de slag: de problemen roepen.
Bijna klaar!
Hier laat de Dwaalgast, zo heet de bus, haar verenkleed voor het eerst zien:
En dan nu...
De Dwaalgast in vol ornaat en klaar voor het werk!
Ook heeft hij zijn plekje weten te vinden in Het Parool, lees hier het verhaal.