De Rainbow Soulclub heeft de Amsterdamprijs voor Bewezen kwaliteit ontvangen. Oprichters Saskia Janssen (53) en George Korsmit (68), een kunstenaarsechtpaar, begonnen hun collectief zeventien jaar geleden. Volgens de jury doorbreekt de Rainbow Soulclub ‘de grenzen tussen het artistieke en sociale domein.’
uit het Parool, Lorianne van Gelder, 10 oktober 2022
Wat kenmerkt jullie werk?
Korsmit: “We noemen onszelf een kunst- en solidariteitscollectief. We zijn destijds begonnen omdat we merkten dat de studenten van de kunstacademies waar we les gaven nogal in een bubbel leefden. We zijn toen met een groep naar inloophuis Blaka Watra gegaan, een van de inloophuizen van de Regenboog Groep waar ook een gebruikersruimte is.”
Janssen: “We zijn een zelf georganiseerd collectief en komen elke maandag samen in Blaka Watra, waar we schilderen en tekenen met bezoekers. Grotere werken voor tentoonstellingen maken we met de groep in ons eigen atelier. Maar we doen ook meer dan kunst maken: we gaan met iemand mee naar een rechtszaak of naar het ziekenhuis. Er zijn nu ongeveer vijfendertig leden, met een vaste groep van vijftien. De dingen die we maken, zouden we niet kunnen maken zonder elkaar: samen creëren is de basis van wat we doen.”
Korsmit: “Wanneer onze leden – mensen zonder dak boven hun hoofd, harddruggebruikers, ongedocumenteerden – aan ideeën werken, zijn ze minder met hun problemen bezig. Je wordt even teruggeworpen op je eigen creativiteit, dat werkt voor iedereen bevrijdend en rustgevend. Zeventien jaar geleden moest ik me aan de kunstacademie verantwoorden: hoe ik het in mijn hoofd haalde om met studenten naar een gebruikersruimte te gaan. Nu worden we juist door academies gevraagd om workshops en lezingen te geven. Er is veel meer aandacht voor sociale praktijk en collectief werken.”
Wat betekent Amsterdam voor jullie?
Janssen: “Het inloophuis waar we al zeventien jaar komen ligt in het centrum van Amsterdam en ook de leden van de Rainbow Soulclub zijn echte Amsterdammers. Zij kennen de stad op een heel andere manier dan wij, ze begeven zich in de periferie van de samenleving. Dat is niet altijd makkelijk, maar het is niet alleen maar ellende, er is ook veel humor en onderlinge solidariteit.”
Jullie hebben gewonnen in de categorie bewezen kwaliteit. Wat betekent deze prijs voor jullie?
Janssen: “Het is een groot compliment aan de groep. We waren totaal verrast. Eigenlijk zijn we niet bezig met gezien worden en toch zijn we opgevallen. In het begin waren we terughoudend met dingen naar buiten brengen. Liever werkten we zonder oordelend oog van de buitenwereld. Maar tegenwoordig houden we presentaties onder de noemer Rearrangement of Priorities in ruimtes als Cargo in Context en A rose is a rose is a rose.
Aan de prijs is een geldbedrag van 35.000 euro verbonden. Wat gaan jullie daarmee doen?
Korsmit: “We waren al met een aantal dingen bezig. Bijvoorbeeld met een boek dat een handleiding kan zijn voor toekomstige makers die op onze manier willen werken. Maar we zijn ook bezig met de voorbereidingen voor een reis naar Malawi of Ghana.”
Janssen: “We zijn al een keer met een groep naar Suriname en naar Ghana geweest, waar we workshops gaven in een jeugdgevangenis en een schoolgebouw opknapten. Het is fijn als onze leden, die in Nederland vaak wórden geholpen, elders een keer zélf kunnen helpen.”
Waar zijn jullie over vijf jaar?
Janssen: “We kijken meestal niet ver vooruit, maar proberen vooral in het heden te zijn met de groep. Vooruitkijken werkt ook niet goed met onze leden, ieders situatie kan zomaar van dag tot dag veranderen. Al hopen we wel over vijf jaar nog samen te zijn als collectief en dat al onze leden dan een dak boven hun hoofd hebben.”