Wat een coach precies is, is niet makkelijk te zeggen. In Amsterdam kun je bijvoorbeeld een fietscoach tegenkomen. Oftewel: een medewerker van de afdeling handhaving die zorgt dat fietsers zich aan de verkeersregels houden. Maar bij coaching kan je ook denken aan persoonlijke begeleiding om carrièrestappen te zetten. Coachen de maatjes van de Regenboog hun deelnemers? En zo ja, wat betekent coaching dan?
Het woord coaching kan makkelijk verkeerde verwachtingen oproepen. Er doemen beelden op van strak geregisseerde gesprekken over radicale veranderingen, uitdagingen aangaan en geluk en succes als keuze. Die beelden stroken niet met wat wij bij De Regenboog Groep doen.
Geen lineair proces
Wie verwacht dat een deelnemer bij De Regenboog Groep met een duidelijk omschreven ontwikkeldoel het eerste gesprek ingaat, komt bijna altijd bedrogen uit. Het verwoorden van de vraag of behoefte die de deelnemer heeft, is vaak behoorlijk ingewikkeld. Veel deelnemers leven onder druk van eenzaamheid, schulden of psychische problemen. Ze hebben maar weinig ruimte voor introspectie. Het helpen formuleren van iemands wens is daardoor al een flinke stap. Bovendien kunnen deelnemers heel wisselende ideeën en stemmingen doormaken. Vrijwilligerscoördinator Marije Maliepaard: “Zie bij onze coaching geen lineair proces voor je, een Regenboogmaatje beweegt heel erg met de deelnemer mee.”
Marije Maliepaard: "In our coaching, don't see a linear process in front of you."
Een coachingsvraag
Meestal vragen deelnemers niet om coaching, maar gaat het vooral om contact of een luisterend oor. Een deel van de mensen die bij de Regenboog aanklopt, heeft wel een duidelijke coachingsbehoefte. Zij vragen hulp bij het zetten van een bepaalde stap. Een coachingsvraag die veel voorkomt is de wens voor een groter sociaal netwerk. Of beter gezegd: men voelt zich eenzaam. Soms vragen deelnemers coaching omdat ze de deur uit willen, maar letterlijk de stap over de drempel vrezen.
Kleine stapjes, groot verschil
Coördinator Marije: “Toen ik op huisbezoek was bij Walter, leek hij erg somber en tot vrijwel niets in staat. Ik koppelde een maatje aan hem, omdat ik hoopte dat het zijn eenzaamheid een beetje zou doorbreken.” Marije vertelt dat het maatje startte met een heel lage verwachting. Een wandelingetje en ergens een kop koffie gaan drinken, leken de hoogst haalbare doelen, maar van coaching was geen sprake.
Tijdens de bezoeken van het maatje raakten de twee steeds in een dieper gesprek en werden de wensen van Walter scherper omlijnd. Marije: “Inmiddels zijn ze zo ver dat Walter weer naar zijn opleiding gaat. Dat lukte na tal van kleine stapjes en het steeds weer stellen van nieuwe doelen, zoals op tijd opstaan of beginnen met sporten.” Marije verklaart het succes mede doordat het maatje met Walter meeging naar activiteiten en hem zo stimuleerde. Iets wat je van een reguliere coach niet snel verwacht, maar wat bij de Regenboog niet ongewoon is. Wat begon als een vriendschappelijk huisbezoek is een heel succesvol coachingstraject geworden.
Coaching verandert
Als iemand steun zoekt bij De Regenboog Groep, dan matchen we diegene met een maatje (vrijwilliger) die dat kan bieden. We noemen dat contact bewust geen coaching, omdat we met coaching gemakkelijk een verkeerd beeld oproepen. Dat geldt voor het beeld dat de vrijwilliger bij coaching heeft, maar ook de deelnemer kan ervan schrikken. Marije: “Mensen die weleens een job- of werkcoach hebben gehad van een uitkeringsinstantie voelen verplichting of controle bij het woord coaching.” En dat is beslist niet wat De Regenboog Groep wil.
Hoewel we een maatje meestal geen coach noemen, kan je zeker zeggen dat een deel van de maatjes wel degelijk coacht, maar dan wel op een manier die past bij onze deelnemers. En dat is klein, betrokken en zij aan zij met de deelnemer.
Wil je op die manier met een andere Amsterdammer optrekken? Word dan geen coach maar maatje.