Hoe Colors mensen én kleding een tweede kans geeft. Het is een plek voor dagbesteding en werkervaring en daarmee een weg naar herstel. Een interview met werkbegeleider Sven en deelnemer Angelo.
Aan de Bilderdijkstraat in Amsterdam, in een knusse winkelruimte met rekken vol tweedehands kleding, klinkt gelach. “Come in, come in!” roept Sven enthousiast naar een wat oudere vrouw die aarzelend binnenstapt. Ze zoekt naar kleding in haar maat. “Sono gusto!” grapt Sven in het Italiaans naar deelnemer Angelo terwijl hij voor de camera poseert. Hier, in Colors, een wasserette en kledingwinkel van De Regenboog Groep, draait alles om meer dan schone was.
“We wassen hier kleding, nemen donaties in en verkopen alles voor één euro per stuk,” legt Sven uit. “Behalve essentials zoals ondergoed, sokken en sjaals – die zijn gratis of bijna gratis. Die euro is symbolisch. Het geeft mensen een beetje verantwoordelijkheid voor wat ze meenemen.”
Een plek voor wie anders buiten de boot valt
De klanten bij Colors zijn vooral dak- en thuislozen. Soms mensen die tijdelijk in een opvang verblijven of simpelweg ‘even de weg kwijt zijn’. Maar Colors is ook een werkplek. Een sociaal werkbedrijf, zoals Sven het noemt, een plek voor werkervaring en dagbesteding.
“De mensen die hier werken kunnen of hoeven vaak niet meer in een regulier dienstverband te functioneren,” zegt hij. “Veel van hen komen uit de GGZ of zijn langdurig uit het arbeidsproces. Er lopen hier zo’n twaalf deelnemers in een traject. En ja, er is altijd wel verloop. Soms moeten we zelfs met wachtlijsten werken.”
Dagbesteding. Meer dan een wasje draaien
De taken zijn divers: van sorteren van kledingdonaties tot het netjes houden van de winkel en het vouwen van de was. “Dat laatste vereist concentratie. Niet iedereen kan dat even goed, dus we kijken wat bij iemand past,” zegt Sven. “En wassen doen we meestal zelf, alleen soms vertrouw ik dat toe aan een deelnemer.”
Ook verzorgt Colors de was voor verschillende opvanglocaties van De Regenboog Groep, zoals Villa Buitenlust en locaties voor vluchtelingen. “We doen gemiddeld 120 wasjes per week, soms wel 140. Daar hebben we een koerier voor, ook iemand uit het traject.”
Sociale vaardigheden, geen harde eisen
Wat deelnemers leren, is niet per se gericht op doorstroom naar regulier werk. Dat mag, maar hoeft niet.
“Voor sommige mensen is dit hun eindstation – en dat is oké. Als je doorgroei als verplichting stelt, verlies je de laagdrempeligheid,” aldus Sven. “Maar er zijn ook mensen die uitstromen naar beschutte werkplekken in de horeca of schoonmaak. Wat ze hier leren? Nee zeggen, bijvoorbeeld. En dat op een manier die niet escaleert.”
Conflicten komen soms voor, maar worden ook besproken en opgelost. “Samen reflecteren: waar kwam het gevoel vandaan? Hoe kon het anders? Dat hoort erbij.”
Angelo: van de straat naar structuur
Achterin de winkel vouwt Angelo geconcentreerd kleding op. “Bon giorno,” zegt hij met een bescheiden lach. Angelo is Italiaan en spreekt Engels met een zwaar accent.
“I wash clothes for homeless people. One wasje is two euros,” zegt hij. “Ook voor Oekraïense mensen. Ik leer hier goed organiseren, aardig zijn tegen mensen. Ik was zelf ook dakloos. Ik snap dus hoe het voelt.”
Hij vindt het fijn om onder de mensen te zijn. “Thuis ga ik alleen maar denken, denken, denken. Hier voel ik me nuttig. Ik verkoop ook kleding aan de mensen. Zelf koop ik niks, behalve als iets echt mooi of goed is.”
Een veilige werkervaringsplaats met een glimlach
Sven kijkt rond en glimlacht als een deelnemer hem vraagt waar de droger is. “Colors is niet zomaar een wasserette,” zegt hij. “Het is een plek waar mensen zichzelf hervinden, vaardigheden leren en waar we elkaar – soms met vallen en opstaan – verder helpen. En eerlijk? Je krijgt hier elke dag een sketch cadeau.”