Het buurtrestaurant: "Thuis zit ik maar alleen"

Aan tafel bij ons buurtrestaurant in de Jordaan

Met een beperkt budget kookt buurtrestaurant-vrijwilliger Edison (37) de sterren van de hemel. Thea: “Laatst kregen we een toetje, het leek wel of we in een Michelin-restaurant zaten te eten!” Aan tafel in Het Claverhuis, het buurthuis in de Jordaan.

Vroeger - nog met haar moeder - kwam Thea (85) naar de Jordaan voor een snoetje. “Een varkenskop. Héér-lijk. Maar ja, dat mag niet meer worden verkocht.” Vandaag staat er een Spaanse tortilla met aardappel op het menu, gemaakt door chef-kok Edison. Hij heeft in fine dinings gewerkt in Stockholm en in een Michelin-restaurant in Barcelona. Zes jaar geleden kwam hij terug naar Nederland en stapte hij uit de horeca. Nu kookt Edison in Het Claverhuis. ’s Middags om twee uur is hij al aanwezig, na eerst boodschappen te hebben gedaan. Met een budget van honderddertig euro kookt hij vanavond voor drieëndertig mensen. “Drie gangen. Dat is best een beetje puzzelen”, geeft hij toe, “maar het maakt je wel creatief.”

Vrijwilliger Edison, kok van het buurtrestaurant in Het Claverhuis

Thaise curry

Bevlogen vertelt Edison waarom hij dit vrijwilligerswerk doet: “Ik haal er voldoening uit. Een voorbeeld: december vorig jaar had ik een Thaise curry gemaakt. Toen kwam er een oudere man naar me toe. Hij wilde me bedanken. ‘Het is een van de lekkerste curry's die ik in mijn leven heb gegeten’, zei hij. Eigenlijk mocht hij helemaal geen curry eten van de dokter. Maar, zei hij: ‘ik zou dit elke dag nog willen eten, morgen, overmorgen.’” Na een korte stilte vervolgt Edison: “Hij is er nu niet meer.” Thea is er nog wél. Ze zit bij het raam met haar man, die twee jaar jonger is. “Ik houd hem jong”, knipoogt ze. Ze delen de tafel met twee vriendinnen uit de buurt. “Ik heb hier nog nooit rottig gegeten”, zegt Thea, “nee, ik zal het je sterker vertellen. Laatst kregen we een toetje, het leek wel of we in een Michelin-restaurant zaten te eten!”

In het buurtrestaurant is altijd wel iemand om mee te praten

Edward zit in zijn eentje aan de lange tafel. Gelukkig maakt hij gemakkelijk contact. “Dat is het voordeel van geboren en getogen Amsterdammer zijn, zeker als je net als ik bent opgegroeid in een volkswijk.” Hij komt elke donderdag naar Het Claverhuis om te eten. En voor een praatje. “Thuis zit ik maar alleen. Ik ben achtenzeventig. Steeds meer vrienden vallen weg. Hier is altijd wel iemand waar je gezellig mee kunt praten. En nóg een voordeel: het is te betalen. Ik heb een tijdje in Kudelstaart gezeten, daar heb je een zwaar christelijk bejaardenhuis waar ik twee keer in de week mocht mee-eten. Maar ze vroegen er acht euro! Ik zei: ‘jullie zijn meedogenloos.’ Net als hier waren daar een hoop mensen die van een AOW'tje moeten leven.”

Edward, bezoeker van het buurtrestaurant in Het Claverhuis

Nieuwe energie

Bij de buurtrestaurants van de Regenboog eet je voor vijf euro. Dat maakt het toegankelijk en dat is precies de bedoeling: de buurtrestaurants zijn in het leven geroepen om op een laagdrempelige manier kennis te maken met buurtgenoten. Samen eten zorgt meteen voor een gespreksonderwerp. Als iemand helemaal alleen aan een tafel zit, maakt een van de vrijwilligers een praatje. Fleur bijvoorbeeld: “Ik krijg energie van dit werk. Je bent in beweging. De flow is goed, de mensen zijn lief. Zelfs na een dag hard werken (Fleur is verpleegkundige, red.) kom ik met nieuwe energie thuis als ik hier een paar uurtjes heb meegedraaid in het restaurant.”