Hortance Doest - vanaf 2003 portier bij inloophuis Blaka Watra. In augustus 2023 ging ze met pensioen.
Met haar stralende warmte was zij een lichtpuntje in de levens van dak- en thuislozen. Nu is ze met pensioen. Hortance Doest, twintig jaar portier van inloophuis Blaka Watra. “Ik bruis nog altijd van de energie”, zegt ze met een lach die de bezoekers van inloophuis Blaka Watra zo goed van haar kennen. In die lach lees je oprechte interesse, aandacht en warmte. Doest straalt zelfvertrouwen uit. Dit is een vrouw die in staat is anderen te helpen, omdat ze zelf goed in haar vel zit. En dat is weleens anders geweest. Doest: “Al op jonge leeftijd ben ik misbruikt en ging ik stiekem wiet gebruiken op school. Toen woonde ik nog in Suriname. Op mijn achttiende kwam ik in Amsterdam terecht. Het was winter en koud. Vrienden zeiden: ‘Neem dit, daar word je warm van.’ Het was heroïne. Ik raakte verslaafd. Daar vraagt niemand om, het overkomt je. Maar de pijnlijke dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt, hebben me wel gemaakt tot wie ik nu ben: een sterk persoon.”
Weten hoe het is
En haar ervaringen nam Doest mee in haar werk. “Doordat ik al die dingen heb meegemaakt, kon ik me verplaatsen in iemands situatie en er voor diegene zijn. Ik weet hoe het is om negatieve woorden naar je hoofd te krijgen. Dat is mij ook overkomen toen ik verslaafd was. Ik geloofde niet meer in mezelf en wilde gewoon lelijk zijn, om maar niet te hoeven worden gezien. Nu staat er op mijn WhatsApp: I am a sparkling beauty. Woorden hebben kracht, dus ik houd ervan om positieve dingen tegen mensen te zeggen, zoals: ‘Wat heb je mooie ogen’, of: ‘Ik zie veel potentie in je.’ Ik vind het heerlijk om mensen te zien glimmen. Ik wil mensen bemoedigen. Ik wil ze omhelzen. Ik weet hoe het is om geen liefde te willen aanvaarden. Nu omhels ik mensen met alle warmte die ik in me heb.”
"Woorden hebben kracht, dus ik houd ervan om positieve dingen tegen mensen te zeggen"
Een half uur buiten bidden
“Als portier ben je toch het eerste gezicht dat mensen zien”, vervolgt Doest. “Daar was ik me altijd heel erg van bewust. Mensen willen 's ochtends naar binnen, hebben het koud, zijn gefrustreerd, depressief. Ze zitten met een hoofd vol stress en willen dingen oplossen, maar dat lukt niet. Dan luisterde ik. Eén keer heb ik zelfs een half uur met een jongen buiten staan bidden, elkaars hand vasthoudend. Daar had hij behoefte aan. En dat herken ik heel goed, want ook voor mij is God mijn redding geweest. Zo kwam ik van de troep af waar ik jaren mee in mijn hoofd zat.”
Maak eens een praatje
Ze besluit met een korte anekdote: “Ik herinner het me nog goed. Op het Amsterdam Centraal zag ik twee mannen vies kijken naar een dakloze. Toen hoorde ik ze zeggen: ‘Ze moeten ze doodschieten.’ Ik draaide me om en zei: ‘Pardon! Als ze dat zouden doen, zou ik hier niet staan. Ik ben op weg naar een inloophuis. Voor daklozen. Mensen, net als u en ik. Maak eens praatje met een dakloze, in plaats van te oordelen. Dan hoort u waarom iemand dakloos is geworden’.”
Hortance Doest
Inloophuis Blaka Watra met Hortance Doest