Het is woensdagmiddag en druk in Buurthuis Lydia. Elizabeth Manders (47) houdt als kwartiermaker van de Regenboog een oogje in het zeil. Is iemand niet op zijn gemak? Dan loopt ze erop af. Deze rol heeft zij in meerdere buurthuizen, oftewel: 'Huizen van de Wijk'.
Elizabeth heeft hiervoor lang in de ggz gewerkt. “Daar werkte ik met piepers en was er een officieel schorsingsbeleid. Dat heb je hier allemaal niet. Je zou dus kunnen zeggen dat ik nog nooit zo ‘onveilig’ heb gewerkt, maar wat een Huis van de Wijk nu juist zo veilig maakt, is dat de mensen die hier komen niet móéten maar mógen. Ze worden bij binnenkomst niet geregistreerd. Er is dagbesteding, maar die is niet verplicht. Je kan hier gewoon komen en weggaan wanneer je wil. Dat is voor veel mensen een veilig idee.”
“Onze vertegenwoordiging wekt vertrouwen”
“En”, vervolgt Elizabeth, “wat ook helpt, is mijn Regenboog-shirt, merk ik. Mensen komen spontaan naar me toe en zeggen dat ze goed zijn geholpen door de Regenboog. Onze vertegenwoordiging wekt vertrouwen, ook bij mensen met een ggz-achtergrond. Vandaag is er toevallig iemand die kampt met paranoïde gedachten. Ik loop straks even op hem af om te vragen hoe ik hem kan ondersteunen.”
Onze kwartiermakers in andere Huizen van de Wijk
Buiten De Regenboog Groep zijn er ook andere welzijnspartijen die Huizen van de Wijk exploiteren. Bekend met onze expertise, kwam vanuit hen de vraag of de Regenboog ondersteuning kon bieden bij het creëren van een toegankelijke en veilige plek voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Dit deden we al een poos in de door ons beheerde Huizen van de Wijk: Het Claverhuis en De Meeuw. En nu zijn we met verschillende kwartiermakers ook actief in negen andere Huizen van de Wijk, waaronder Buurthuis Archipel en Buurthuis Lydia. Elizabeth: “Het leuke van dit werk is dat je mensen een plekje kan geven en dat je hun eenzaamheid kan wegnemen. Ze vinden ergens aansluiting.” Zonder te wijzen, gaat Elizabeth verder over de twee dames achter in de zaal. “Zij vertelden me net dat ze vijf mislukte pogingen hebben gedaan om de deur uit te gaan, vandaag zijn ze de drempel dan eindelijk over. Ze vinden het hier leuk. Aan mij de taak ze goed op te vangen, zodat ze blijven komen en een netwerk opbouwen. Dit geldt ook voor de deelnemers van onze maatjestrajecten. De Regenboog koppelt mensen aan elkaar, maar na een jaar stopt het maatjescontact. In de tussentijd hoop ik dat ze de Huizen van de Wijk hebben gevonden en hier blijvend naartoe komen om vrienden te maken.”
Onbegrepen gedrag
Bert is sociaal beheerder in Buurthuis Archipel aan het Makassarplein dat wordt geëxploiteerd door Civic. Hij wil dat mensen zich welkom voelen en maakt daarom met iedereen een babbeltje, ook buiten op het plein. “Er komen hier heel veel verschillende mensen: jong, oud, en iedereen zoekt een plekje om even niet thuis te hoeven zijn.” Kinderen zijn aan het voetballen. Op het gras zitten twee mensen in de kleermakerszit. Een man komt aanrijden in een scootmobiel. Business as usual. Maar soms komen er ook mensen waar Bert en zijn collega Brigitte wel wat hulp bij kunnen gebruiken. Mensen met ‘onbegrepen gedrag’. En daar is Elizabeth weer. Brigitte: “Elizabeth helpt ons als er iets speelt met iemand met onbegrepen gedrag. Ze is zó goed in haar werk. We kunnen allemaal veel van haar leren, bijvoorbeeld dat je niet meteen in de hulpverleningsrol moet schieten. Soms is het gewoon voldoende om naar mensen te luisteren: ‘Kom, ga eens zitten en vertel ...’ Alles draait om aandacht.”
Brigitte (l) en Bert (r) in Buurthuis Archipel
Tekst: Nicolline van der Spek | Fotografie: Merlijn Michon