Zijn huis oogt op het eerste gezicht netjes. Maar Edo Vriend (64) vindt het te rommelig en niet schoon genoeg. “Het is een puinhoop in mijn hoofd, er gaan steeds meer dingen mis. Af en toe heb ik flinke depressieve buien.” Met hulp van Khadija en Mika van ons project Begeleid Thuis probeert hij zijn leven weer op orde te krijgen.
De etage op Bickerseiland, waar Edo zevenentwintig jaar woont, is rijk aan kunstwerken. Niet alleen van anderen, maar ook van eigen hand. Edo: “Van jongs af aan teken ik. Ook hou ik van fotograferen en muziek maken. Ik kom uit een artistieke familie, vooral mijn moeder was kunstzinnig.” Edo werkte op verschillende plekken in de creatieve sector totdat hij door omstandigheden werd afgekeurd. “Er is veel gebeurd in mijn leven, waardoor ik niet graag meer naar buiten ga. Ook is mijn moeder een paar maanden geleden gestorven. Het was haar tijd. Ze was vierennegentig en al heel lang dement. Maar haar overlijden was voor mij de druppel.”
Aan zijn tafel voor het raam, waar Edo “vaak wat zit te krabbelen”, vertelt hij over de hulp van Begeleid Thuis. “Het is fijn dat Khadija eens in week bij me langskomt, meestal op vrijdag. Onze gesprekken gaan over eenzaamheid en mijn angst om contact te maken. En over de spullen die ik steeds vaker kwijt ben en de woorden waar ik soms niet op kom. Mijn vervliegende geheugen is gerelateerd aan langdurig medicijngebruik en stress. Gelukkig is het geen dementie.”
Vrije geest
Khadija Addi, projectmedewerker van Begeleid Thuis, vertelt meer over de begeleiding van Edo: “Ik kijk hoe hij erbij zit en welke gebeurtenissen aandacht nodig hebben. Edo is pienter, mondig en op zich zelfredzaam. Hij werkt aan zijn situatie en kan ook reflecteren na een stressmoment. Ik help hem bij het maken van afspraken. Te veel regels vindt hij moeilijk. Edo is een vrije geest. Maar wat kaders heeft hij wel nodig.” Edo: “Khadija luistert naar me en vervolgens proberen we al pratend tot een passende volgende stap te komen.” Khadija: “Zoals zorgen dat Edo iets met zijn creativiteit kan doen.” Edo: “Khadija vond iets voor me bij inloophuis Makom. Daar kon ik op zolder tekenen en gitaar spelen. Maar ik voelde me bezwaard, omdat er beneden mensen lagen te slapen die ’s nachts op straat hadden gezworven. Ik klapte daardoor dicht.” Khadija: “Nu zijn we op zoek naar iets anders.”
Verdomd hard nodig
Ook een opgeruimd huis staat op de ‘to-do-lijst’. Edo: “Het lukte nooit om hulp in de huishouding te vinden. Die gaat er waarschijnlijk binnenkort komen. Ik heb wel gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik blij, aan de andere kant is het confronterend: het is zover, ik kan sommige dingen niet meer zelf.” Edo besluit: “Ik voel me gesteund door Khadija, ik kan altijd bij haar terecht en vind het ook gezellig als ze er is. Vaak heb ik niet zo door hoe Begeleid Thuis me verder helpt. Behalve als Khadija er een keer niet is. Dan merk ik dat ik het verdomd hard nodig heb. Ook met haar collega Mika ben ik blij. Laatst maakte hij vast de keuken schoon, zodat er nu gewoon weer licht uitkomt!”
Begeleid Thuis
Projectmedewerker Khadija: “Begeleid Thuis is in juli 2023 gestart en maakt deel uit van de afdeling Maatschappelijk Werk van De Regenboog Groep. Dit project kwam voort uit een ander project gericht op zorgmijders. Met Begeleid Thuis bieden we mensen thuis ondersteuning op psychosociaal en praktisch vlak. Een andere poot van het project is wachtlijstbegeleiding, waarbij we zorgen dat een cliënt vóór maatschappelijke opvang al wat dingen op de rit heeft. Zoals DigiD, een briefadres en verzekeringen. Ook begeleiden we naar specialistische zorg bij verslaving.”
Tekst: Iris Stam | Fotografie: Bas Evers
Edo, deelnemer Begeleid Thuis