In de buurt van Raúl (43) wordt alles lichter en zonniger. Daar kan Nando (40) over meepraten. De maatjes gaan er vaak samen op uit. “We hadden meteen een klik”, vertelt Nando.
Nando vond het wel een beetje spannend. Een interview mét foto in Meeleven. Hoe gaat dat? Hoe werkt dat? Wat moet hij vertellen? Raúl, zijn maatje van de Regenboog, loodst hem erdoorheen. Ze hebben afgesproken bij Starbucks op station Sloterdijk, waar ze vaker afspreken. Hiervandaan gaan ze wandelen, de dijk over, soms de stad in. “Dat is wel een paar kilometer”, zegt Nando.” Hij praat zachtjes, wat nog eens wordt versterkt door de harde stem van de goedlachse Raúl.
Autisme
Raúl woont in Zaandam, maar komt oorspronkelijk uit Medellín, Colombia. Met een grote grijns vertelt hij: “De stad van Pablo Escobar.” Nando komt uit Amsterdam en woont ‘s winters bij zijn ouders en ‘s zomers in een tuinhuisje. Hij kan prachtig tekenen en schilderen, maar is te bescheiden om er iets mee te doen. Autisme speelt hem te veel parten. Op meerdere terreinen zit het hem in de weg. “Ik had heel weinig sociale contacten”, zegt hij, “te weinig.” Op advies van zijn ggz-begeleider meldde hij zich aan voor een maatje bij De Regenboog Groep. En daar was Raúl: één brok energie!
“‘We zoeken nog maatjes bij de Regenboog’, zei mijn broer. Nou, dat leek me wel wat”
Reggaeton
Zelf werkt Raúl bij bierbrouwerij De Prael. Zijn broer is coördinator bij De Regenboog Groep. “‘Is dat niks voor jou?’, vroeg mijn broer. ‘We zoeken nog maatjes bij de Regenboog.’ Nou, dat leek me wel wat.” “We hadden meteen een klik”, herinnert Nando zich de eerste afspraak. Hij vervolgt: “Allebei hebben we iets met het Spaanstalige gedeelte van de wereld. Dat vind ik interessant.” Zijn ogen gaan glimmen als hij vertelt over reggaeton: “daar bleken we ook allebei fan van te zijn.” Reggaeton is een muziekstroming, leert Wikipedia, die is ontstaan in de jaren negentig van de twintigste eeuw in de underground van voornamelijk Puerto Rico. “Spaans met een beat eronder”, vat Raúl de stroming samen.
Samen wandelen
De twee zijn doeners. Ze gaan graag naar evenementen in Amsterdam-West of -Noord, en ze wandelen dus veel. Raúl: “Hiervandaan gaan we vaak de dijk op, maar we zijn ook een keer in het Westerpark geweest. Soms lopen we even bij de Lidl naar binnen om wat te eten en te drinken te kopen. Eerst spraken we trouwens af op vrijdagen, maar sinds Nando werkt, lukt dat niet meer en zien we elkaar op zondagen.” Nando werkt bij een tuincentrum. “Nog niet zo lang hoor”, relativeert hij. “Ik heb eerst begeleid werk gedaan, maar nu heb ik een betaalde baan.” Ineens schiet hem iets te binnen: “Weet je nog Raúl? Dat ik je had meegenomen naar die zomerbarbecue van mijn begeleid werk? Je hebt me toen echt gesteund. Iedereen nam iemand mee, maar ik wist niet wie ik mee moest nemen. Toen heb ik jou gevraagd, dan was ik niet alleen.”
“Omdat ik nu bij iemand mijn ei kwijt kan, wordt contact maken makkelijker”
Meer vrienden
De balans opmakend kunnen we stellen dat het maatjescontact Nando veel moois heeft gebracht: “Ik zie het elke keer als een soort uitje. Gewoon gezellig kletsen. En ik heb nu meer vrienden. Raúl heeft daar zeker een rol in gespeeld. Als je helemaal niemand ziet, wordt alles in je leven alleen maar erger. Je kan met niemand praten en wordt nóg eenzamer. Omdat ik nu bij iemand mijn ei kwijt kan, wordt contact maken makkelijker.”