MET ONDER DE PANNEN TIJDELIJK EEN KAMER VERHUREN AAN EEN STADGENOOT

“JE KAN MAAR ZO LANG EEN BEROEP OP VRIENDEN EN KENNISSEN DOEN”

Onder de Pannen koppelt mensen die economisch dakloos zijn of dreigen te worden aan iemand die je ouderwets een hospita zou kunnen noemen. We gingen langs bij twee mensen die het in praktijk brengen.

“Ik heb een ochtendhumeur”, opent Pepijn Kieft (43), die via Onder de Pannen een kamer in zijn woning verhuurt. “Maar hij werkt eraan”, reageert Márcia (58), die bij hem inwoont, met een lach. En daarmee lijken de goede verhoudingen geschetst. De locatie is een buurtje met hoge en lage flats aan de rand van Haarlem. In de lucht laat Schiphol zich zien en horen, maar als je tussen de gebouwen door kijkt, zie je weidse weilanden met koeien. De woning van Pepijn is een zonnige bovenverdieping met balkons en een licht Aziatische inrichting; bamboe, mooi bewerkte houten kisten en grote planten. Márcia heeft een eigen balkon op het zuiden, én, zegt Pepijn: “toch wel de lichtste en fijnste kamer.” Interessant is natuurlijk hoe en waarom het stel dat, zo delen ze al gauw, geen relatie heeft, tot elkaar is gekomen.

Financieel aantrekkelijk

Pepijn is er open en duidelijk over: “Wel belangrijk om meteen te zeggen dat Onder de Pannen financieel aantrekkelijk is. Je verdient er wat mee. Ik werk in een drankwinkel, maar iedereen met een kamer over kan meedoen, ook als je AOW krijgt of een uitkering hebt. En je wordt niet gekort op je toeslagen. Bovendien help je er iemand enorm mee. Dat vind ik ook echt fijn. Dus ik dacht: ja, ik heb inderdaad een kamer over, misschien is het wel een idee. Via mijn Braziliaanse stiefmoeder, die Márcia weer kende via een Facebook-groep, kwam ik in contact met haar.”

Márcia over Onder de Pannen: “Dat dit kon, geeft zoveel rust”

 

Waardig bestaan

De route van de Braziliaanse Márcia was een tikkeltje gecompliceerder. Voor de liefde had ze al zeven jaar in Nederland gewoond. Én gewerkt, want taalkundig begaafd als ze is, kon ze hier goed werk vinden. Weer terug in Brazilië ging de gedachte aan het leven hier maar niet weg. Márcia: “In Brazilië had ik twee, drie banen tegelijk. Ik gaf onder meer les in Portugees en literatuur en was doodmoe als ik thuiskwam. Nooit had ik geld of tijd over. Ik miste Nederland. In al die jaren had ik hier een leven opgebouwd, in Haarlem vooral. Dus besloot ik terug te keren. Een baan had ik zo gevonden, maar opnieuw een woning vinden, lukte maar niet.” Lange tijd zocht Márcia actief op sociale netwerken en zo kwamen Pepijn en Onder de Pannen Haarlem dus in beeld. Márcia: “Gelukkig kwam ik er ook voor in aanmerking, omdat ik lang in Haarlem had gewoond en hier een baan en een sociaal netwerk had. Dat ik zelf via via al iemand had gevonden die een kamer overhad, was natuurlijk mooi. Ik moet ook zeggen dat ik echt geen idee heb hoe ik het anders had moeten oplossen. Je kan maar zo lang een beroep op vrienden en kennissen doen. Dat dit kon, geeft zoveel rust. Eigenlijk ben ik als immigrant vooral heel dankbaar voor alles wat dit land mij biedt: de kans om te leven, te werken en een waardig bestaan te hebben als mens.”