Een bed heeft hij niet. De geboren en getogen Amsterdammer Moes (49) is dakloos en slaapt op straat. Hoe veilig is dat? “Mijn bril houd ik op als ik ga slapen; ben als de dood dat ik die kwijtraak.”
“Ik slaap nu tijdelijk bij de ziekenboeg van HVO-Querido, omdat ik moet revalideren na een operatie aan mijn been; ik heb jarenlang gerookt en had verstopte bloedvaten. Vandaar dat ik nu op krukken loop en tijdelijk binnen slaap. Maar normaal slaap ik buiten. Veilig is dat niet, al ligt het er wél aan waar je slaapt. Ik slaap in mijn oude buurtje waar ik twintig jaar met mijn ex heb gewoond: De Pijp. Hier heb je hele fijne portieken.
In het centrum moet je niet zijn, daar lopen allemaal van die mafklappers rond: zware gebruikers die de hele tijd wat van je willen. Ze proberen je te overvallen of gaan ruzie maken om een beetje geld of drugs. Dan lopen ze aan je slaapzak te trekken, doe je je ogen open en zie je gelijk aan hun blik hoe laat het is. Ik weet hoe het werkt; heb zelf twintig jaar gebruikt, dus sta mijn mannetje wel, maar fijn is anders. Een normaal mens gaat een boekje lezen, ik moet soms eerst een klap uitdelen voordat ik kan gaan slapen.
Als je op straat slaapt, ben je trouwens nooit helemaal weg. Je slaapt oppervlakkig en wordt om de paar minuten wakker. Dan kijk ik om me heen of het nog een beetje veilig is en dommel ik weer eventjes weg. Zo gaat het de hele nacht door. Mijn bril houd ik op als ik ga slapen; ben als de dood dat ik die kwijtraak. En mijn telefoon stop ik weg in mijn broek. Die mag ik helemaal niet kwijtraken, daar zit álles in. Nee, als ze aan mijn telefoon komen, flip ik hem helemaal de pan uit.”
Tekst: Nicolline van der Spek | Fotografie: Merlijn Michon
Ga naar: https://www.deregenboog.org/nl/ja-ik-doneer
En kies bij 'Ja, gebruik het bovenstaande bedrag voor:' voor 'Slaapzakken daklozen'