Laura leidt een druk leven. Haar werk, het gezin en de kinderen zorgen ervoor dat ze altijd iets te vertellen heeft. En dat doet ze makkelijk: praten lucht haar op. Die eigenschap bleek bijzonder waardevol in het contact met haar maatje Maren, met een T-shirt als verbindende schakel.
Waar een maatje van de Regenboog meestal vooral luistert en doorvraagt, was dat bij Laura anders. Zij nam juist vaak het woord. Haar maatje Maren sprak namelijk moeilijk. Hoeveel ze kon zeggen verschilde per dag, maar het was altijd zeer beperkt.
Wat precies de aanleiding was voor Maren om een maatje aan te vragen, weet Laura niet. Ze vermoedt dat het te maken had met Marens psychische gezondheid en denkt dat eenzaamheid ook een rol speelde. Omdat Maren haar gedachten moeilijk kon verwoorden, was het lastig te achterhalen wat er werkelijk in haar omging. Toch hoorden anderen achteraf dat Maren soms al een uur van tevoren klaarzat, als ze wist dat Laura op bezoek zou komen.
Twee jaar lang wandelden Laura en Maren regelmatig samen. Laura droeg dan vaak haar Regenboog-shirt waarvoor kunstenaar Bas Kosters speciaal een ontwerp maakte. De vrolijke print sprak Maren enorm aan. Elke keer als ze elkaar zagen, wees ze ernaar. Het werd een vast onderdeel van hun contact, een stille manier van communiceren. Laura leerde de twinkeling in Marens ogen herkennen en begon haar droge gevoel voor humor steeds beter te begrijpen. Maren had zich erin bekwaamd met één enkel woord een grap neer te zetten. Zo groeide hun band, zonder veel woorden van Maren. Laura waardeerde Marens lieve en warme persoonlijkheid en denkt achteraf dat het shirt haar zo aansprak omdat het precies datzelfde uitstraalt: eenvoudige, rechttoe, rechtaan vrolijkheid en liefde.
In de loop van hun maatjescontact ging Marens gezondheid achteruit. Ze viel meerdere keren en kon niet langer zelfstandig wonen. Wandelen was niet meer mogelijk, dus stapten ze over op Scrabble. Dat bleek een mooie manier om Maren toch uit te dagen, vooral vanwege haar liefde voor woordgrapjes. Laura vond het zwaar om deze fase in Marens leven van dichtbij mee te maken. Al snel kreeg Maren palliatieve zorg.
Laura en Maren bleven tot het einde maatjes. Laura was aanwezig bij de uitvaart en ontmoette daar een van Marens dochters.
Het overlijden van Maren was verdrietig. Laura denkt nog vaak aan haar terug, vooral wanneer ze het inmiddels wat vaal geworden Bas Kosters-shirt draagt, dat talloze keren is gewassen na al die bezoeken.
Gelukkig lag er op het kantoor van de Regenboog nog één laatste nieuw en kleurrijk exemplaar. Dat heeft Laura inmiddels gekregen. Zodat de herinnering aan Maren voorlopig niet vervaagt.
tekst: Joost Slis foto: Laura van Schendel
De maatjes Maren en Laura tijdens een van hun vele wandelingen door Amsterdam.