Drie ochtenden per week werkt Eduard (62) bij de drukkerij van De Regenboog Groep, oftewel ‘de Repro’. Eduard: "Mooi beeld laat mijn bloed sneller stromen."
Eduard houdt een folder in zijn handen, zelf vormgegeven en vers van de pers. Het was geen makkelijke klus, bekent hij, want de folder bedoeld voor nieuwkomers is geschreven in vijf talen. "Bij sommige talen, waaronder het Perzisch, moet je extra opletten als vormgever, want dat schrift gaat van rechts naar links. Dit vereist aanpassingen in de designsoftware. Maar als het dan lukt en alles staat keurig op zijn plek: de foto's, koppen en tussenkoppen, kun je mij niet blijer maken. Ik heb jaren als fotograaf gewerkt en ben een tijdje beeldredacteur geweest bij de UvA. Mooi beeld laat mijn bloed sneller stromen. Ook dynamische vormen en kleurcontrasten spreken mij aan. De esthetiek van het beeld, dát is wat mij altijd heeft gedreven. Deze voorliefde komt nu goed van pas bij de dingen die ik bij de Repro doe.”
Beperkte belastbaarheid
"Ze laten me hier van alles doen, van de opmaak van folders tot papier snijden. Dat laatste vind ik best een ingewikkelde klus om eerlijk te zijn. Ik durf geen fouten te maken en soms mis ik focus, wat met het ongeluk te maken heeft. In 2016, toen ik nog op de UvA werkte, heb ik op een dag na het oprapen van een sleutel mijn hoofd tegen een stalen kastje gestoten. Ik liet de sleutel vallen, bukte en kwam omhoog. Achteraf bleek dat ik een hersenschudding had. Door dit voorval heb ik een beperkte belastbaarheid. Ik grap weleens: ‘Ik doe het nog wel, maar niet zo lang.’ Als ik moe word, laat ik mijn werk liggen en vraag ik mijn leidinggevende om een simpel klusje. Dan krijg ik passend werk en sta ik de rest van de tijd brieven in enveloppen te stoppen. Dat kan hier gewoon, anders dan in het bedrijfsleven."
Repro
Bij drukkerij Repro werken mensen voor wie een normale baan (nog) een stap te ver is. Vaak hebben zij ingrijpende dingen meegemaakt of een psychische ziekte gekregen. Eduard: "Ik zit nu in een fase van mijn leven waarin het een stuk beter met me gaat. Niet in de laatste plaats door mijn deelname aan de dagbesteding van de Repro. De dokter zei na mijn ongeluk: ‘Meneer, u bent heel erg langzaam. U praat langzaam, u beweegt langzaam. U heeft een beperkt werkgeheugen. Het spijt ons, maar u zult nooit meer iets kunnen leren.’"
Gelukkig nuttig
De dokter kreeg ongelijk. Eduard leert nog elke dag. En alles op zijn eigen tempo. "In het begin heb ik nog geprobeerd hele dagen te werken. Maar al snel merkte ik dat ik mezelf dan voorbij ren. Dan kan ik me niet meer concentreren en maak ik mogelijk fouten. Ik ben in principe ook gewoon arbeidsongeschikt, maar bij de Repro kan ik me gelukkig nuttig maken, in dienst van anderen. Dat geeft voldoening. Maar het belangrijkste aspect van de dagbesteding is het zien van mijn leidinggevende en collega's. Daar word ik pas écht vrolijk van."
“Mijn leidinggevende en collega's, daar word ik pas écht vrolijk van”
Tekst: Nicolline van der Spek I Fotografie: Merlijn Michon