In Turkije professioneel dragqueen, model en actrice, al sinds haar vijftiende LHBTIQ+-activist en gekroond als winnaar van de trans-missverkiezing tijdens Instanbul Pride 2014. Turkse transvrouw en vrije geest Alara (34) kwam in 2020 naar Nederland. Via de Regenboog heeft zij nu een buddy: Mina, van wie je het verhaal hier leest.
BESTAAN
“Mijn strijd begon op heel jonge leeftijd, simpelweg door te bestaan. Elke ochtend als ik mijn ogen opende, realiseerde ik me dat ik moest vechten voor een plekje op deze wereld. Leven voelde als verdragen zonder te weten hoe te overleven, eenzaamheid te overwinnen of vrij te ademen. Ik ben verkracht, ontvoerd, van school verbannen en noodgedwongen de prostitutie ingegaan waar ik werd uitgebuit en mishandeld. Daarom was mijn showbizz-werk niet zomaar werk, maar een vorm van expressie. En elke ervaring duwde me verder het pad van activisme op. Mijn kroon droeg ik op aan alle transvrouwen die in Turkije hun leven waren verloren. Meer dan een schoonheidstitel was dit een symbool van zichtbaarheid, verzet en ons recht te bestaan. Op elk podium ging ik door met dit gevecht. Ik bleef standvastig in een patriarchaal systeem en gaf de essentie van wie ik ben nooit op. Leven op een manier die de maatschappij als ‘verkeerd’ labelt, betekent dat je doelwit bent van geweld, exclusie en inhumaniteit. De meest basale rechten werden me geweigerd: gezondheidszorg, huisvesting, onderwijs, werk. Als een spook leefde ik in mijn eigen stad: zichtbaar, maar niet gezien. Ademend, maar niet levend. Toen ik niet meer kon ademen, moest ik weg. Ik voelde me niet meer veilig. Er was een continue dreiging en niemand zou me beschermen. De beslissing het land waar ik hoor te verlaten, te ontwortelen, was pijnlijk. Zonder kompas wist ik niet waar ik heenging. Iets in mij zei dat Amsterdam een goede plek zou zijn. Met het emotionele gewicht van mijn verleden, probeerde ik te navigeren door de onzekerheden van een nieuw land, waardoor ik me verloren en alleen voelde. Toen opende het LHBTIQ+-buddyprogramma van de Regenboog de deur naar een nieuw begin. Mijn buddy deed meer dan alleen luisteren en nam de tijd me te leren kennen, te begrijpen en te accepteren precies zoals ik ben. Na verloop van tijd bouwden we vertrouwen op, lachten we samen, wisselden we verhalen uit en ondersteunden we elkaar. Hierdoor begon ik mijn kracht langzaam te hervinden. Het gaat niet alleen om informatie of begeleiding, maar vooral om dat je wordt gezien en als compleet mens met respect wordt behandeld. Het buddycontact heeft me geholpen weer in mezelf te geloven en me eraan herinnerd dat ik onderdeel kan zijn van een community, dat ik niet alleen ben. Eindelijk woon ik op een plek waar ik me thuis voel. Amsterdam is mijn nieuwe hart. De hoop te kunnen bestaan en vrij te leven, heb ik nooit opgegeven. Ik heb het gehaald. Ik heb het overleefd. Dit is voor iedereen die vecht om te bestaan. En voor iedereen die naast die strijders staat en hun rechten beschermt: dankjewel.”
Tekst: Alara | Fotografie: Deniz Erol en Maurice Bel